Column: ‘Dialoog’

‘Een open en goed gesprek in de kerk over Israël en Palestina is vaak lastig.’ Zo begint ons bestuurslid Jan van der Kolk zijn column over zijn column over een kerkelijk gesprek over Israël en Palestina dat wél lukte.

Een open en goed gesprek in de kerk over Israël en Palestina is vaak lastig. Begrippen als onopgeefbaar verbonden en theologische opvattingen zitten vaak in de weg. Daarom was het heel mooi, dat in 2020 een intensief gesprek-per-email plaatsvond tussen ds. Joop Zuur, voorzitter van de classicale commissie Kerk en Israël Zuid Holland en mij. Gaandeweg herkenden wij veel in de ‘onopgeefbare verbondenheid met de Joodse bronnen van ons geloof’, mede door mensen als Buber, Miskotte en Zuurmond die wij als leermeesters gemeenschappelijk hadden. Dat leidt tot een volstrekt andere ‘Israël-theologie’ dan die welke gangbaar is in de Protestantse Kerk en waarbij blinde liefde voor de staat Israël elk gesprek over twee volken die één land delen domineert. En waarbij ‘goddelijke beloftes’ worden gebruikt om een van die twee volken gelijke rechten te ontzeggen.

Verdieping van het gesprek laat zien, dat ook in het Oude Testament de universaliteit van de beloftes zeer duidelijk aanwezig is en dat dit niet pas begonnen is met Jezus en Paulus. Dat het niet gaat om één uitverkoren volk dat aan een ander volk zijn wil kan opleggen, desnoods met alle geweld.

We leren ook, dat als ik de menselijke waardigheid van een ander mens niet respecteer, ik ook tekortdoe aan mijn eigen menselijke waardigheid.

Verbondenheid, en zeker ‘onopgeefbare verbondenheid’, kan nooit zijn met een staat, welke dan ook. We leven als christenen met de bronnen die ook de bronnen zijn van het Jodendom. En we leven met de bronnen van het Nieuwe testament, met Christus, die Jood was en als Jood ons is voorgegaan op geheel nieuwe wegen.

Jan van der Kolk, bestuurslid Kairos-Sabeel Nederland