De genade van het gebed in Israël en Palestina

Onderaan de straat van ons Bethlehem hotel in het dorp Beit Sahour is de studio van een Palestijnse mozaïekkunstenaar. We ontmoetten hem op onze Keep Hope Alive reis toen we samen met Palestijnse boeren werkten om olijfbomen te planten. Samer, de mozaïekkunstenaar, heeft prachtige stukken gemaakt voor bedrijven en individuen over de hele wereld, waaronder een mozaïek voor Paus Franciscus. Zijn studio is klein maar hij verwelkomde ons, liet ons zijn huidige projecten zien en gunde ons een kijkje in zijn artistieke proces. Door heel Israël-Palestina kun je nog steeds oude mozaïeken in kerken en ruïnes zien, maar om het moderne, efficiënter, nog steeds eentonige, gedetailleerde proces te zien, was overweldigend.

Door Laura Ruzicho

Afbeelding: De Palestijnse mozaïek kunstenaar Samer

Praten en leren kennen
Tijdens de dagen van onze boomplantreis hebben enkelen van ons een paar keer Samer’s studio bezocht om zijn werk te bewonderen, te winkelen en te praten. We ontmoetten Samer’s vrouw, zijn oudste zoon en zijn beste vriend Mario, die peetvader is van zijn kinderen. Mario heeft een restaurant in de stad Beit Sahour, dat uitkijkt over het Shepherd’s Field, waarvan men zegt dat engelen er de herders bezochten om de geboorte van Jezus aan te kondigen. We hebben ze een beetje leren kennen en we hebben gepraat over hun leven in deze plaatsen die voor ons mythische betekenis hebben aangenomen.

Kunst en eten…
We hebben gepraat over kunst en eten, wat gemakkelijker onderwerpen waren dan de illegale Israëlische nederzettingen of het innemen van huizen in Bethlehem en omliggende gemeenschappen door joodse kolonisten. Toen nodigde Samer ons uit naar zijn huis voor koffie op onze laatste avond in Palestina. Mensen zijn erg gastvrij in Palestina en we werden hoffelijk uitgenodigd in hun levens en huizen, wat ons een blik gaf op het leven dat we niet hadden verwacht.

Het dreigend verschijnen van nederzettingen
Vanaf het balkon van Samer en het appartement van zijn familie zagen we het militaire hek, dat Samer’s huis en andere huizen grotendeels van Bethlehem scheidt. Op de naburige heuvel verschijnen dreigend illegale Israëlische nederzettingen of ‘kolonies’, zoals sommigen ze noemen. Deze Israëlische kolonisten mogen wapens dragen, en het Israëlische leger is er om hen te beschermen tegen de mensen van wie ze het land afpakken. Palestijnen, hebben we geleerd, mogen geen wapens dragen en kunnen gearresteerd worden als ze een steen vastpakken.

Een groot gevoel van ongemak en verdriet
Vanaf het balkon zagen we de Geboortekerk in de verte. Dit is de kerk die werd gebouwd op de plaats van de kribbe van Jezus in Bethlehem. Op die heldere, mooie nacht op het balkon van Samer, kijkend naar Bethlehem en de heuvels om ons heen, kwam een groot gevoel van ongemak en verdriet over ons. Als we praten over kunst en eten, vroeg een van ons tenslotte: “Hoe gaat het met de zich versnellende bedreigingen van geweld en onderdrukking?” “Hoop”, zei Samer toen. Mario voegde eraan toe: “We hebben hoop, want hoop is alles wat we hebben.”

Moeilijk te verwerken
Voor de meesten van ons was dit moeilijk om te verwerken, en liet ons zien hoe belangrijk het is voor werkreizen met een missie, zoals de onze, om de hoop voor hen levend te houden. In de loop van de dagen hebben we de olijfbomen op het ruwe land helpen planten, en we hebben geleerd dat veel dingen anders zijn in Palestina.

Geluiden van goedheid en onderdrukking
Een goed voorbeeld zijn de geluiden in Israël-Palestina, die verschillen van andere landen die ik heb bezocht. Vooral op de Westelijke Jordaanoever waar we bij Palestijnse boeren gingen planten, vonden we, dat de geluiden van goedheid en onderdrukking samen in een schokkende en diep gewortdelde dichotomie samengaan.
Olijfbomen geplant door een Keep Hope Alive groep, met de Israëlische nederzetting er dreigend boven, gebouwd op Palestijns land.

Het hamerende geluid van illegale constructies
Tijdens het werken aan het land, gaten gravend voor de zaailingen, hoorden we het hamerende geluid van illegale constructies in de Israëlische nederzettingen, die zich rondom ons uitbreiden over Palestijns land. Het was gebruikelijk om Israëlische soldaten vraag te horen stellen en Palestijnen – en alleen Palestijnen – de toegang te blokkeren tot wegen naar hun werk, afspraken met de dokter en familiebezoeken. We hebben geleerd dat het ook gebruikelijk is, dat onze Palestijnse gidsen en hun families zonder reden gearresteerd worden om hen te herinneren aan wie er de baas is.

Vijf keer per dag: het gebed komt over ons
En elke dag, vijf keer per dag, hoorden we de roep aan de moslims voor het gebed over ons komen als een lichte vlaag, waar we ook waren. We keken, als sommige mensen stopten, knielden en baden, hoewel veel doorgingen en niet baden. Het waren allebei perfect aanvaardbare reacties, het kwam op, bleek maar de bezienswaardigheid en het geluid van het gebed was nooit ver weg.

Vijf keer per dag eraan herinnerd dat God altijd bij me is
Naarmate de dagen verstreken, keek ik uit naar deze oproep tot gebed. Hoewel het werd gezongen in een taal die mij onbekend was, verwelkomde ik het, ongeacht onze religie, om even in te keren en te bidden. Zo werd het gebed een belangrijk onderdeel van mijn dagen in Israël-Palestina. Vijf keer per dag werd ik eraan herinnerd dat God altijd bij me is. En met ons allemaal, ongeacht wie we zijn, wat onze taal van het gebed is en in welke traditie we bidden.

Vredeloosheid en de rustgevende aanwezigheid van het gebed
Grappig, dat in een land waar mensen denken dat er geen vrede is, er de alomtegenwoordige en rustgevende aanwezigheid is van het gebed. Terug in Florida, mis ik het horen van de oproep tot het gebed. Maar ik herinner me, dat de geluiden van Gods genade op die samenbrengende momenten door de dag helpen, om de hoop levend te houden, bij de verschrikkelijke geluiden van onderdrukking waar wij op onze reis allemaal getuigen van waren.

Kom en zie! Het licht zetten op onderdrukking
Wij kunnen de wereld niet met één bezoek veranderen, maar we kunnen een licht zetten op de onderdrukking en de illegale acties die Palestijnen van hun land en hun huizen drijven. Het Keep Hope Alive Olive Tree programma is een goede manier om de Palestijnen te helpen om te blijven en te leven in hun voorouderlijke landen.

In februari 2017 leidde ds. Jeff DeYoe, pastor van de Presbyterian Church in Fort Myers, Florida, een groep op een Keep Hope Alive (KHA) reis naar Israël / Palestina. De KHA-reizen maken deel uit van het JMCA / YMVCA Joint Advocacy Initiative, dat internationaal aanwezig is als solidariteit en getuigenis bij de Palestijnse olijfoogst in de herfst en bij het planten van olijfbomen in de winter. Dit was de 5e reis van Rev. DeYoe naar de regio.

Laura Ruzicho was een tweedaagse deelnemer aan de Keep Hope Alive trip en is lid van de Covenant Presbyterian Church in Fort Myers, Florida, waar ze betrokken is bij lokaal missionair werk. Ze werkte in de public relations en klantenservice van verschillende bedrijven.

Bron: http://www.ecclesio.com/2017/04/grace-in-palestine-by-laura-ruzicho/