Geluiden uit Israël die in Nederland niet worden gehoord
9 oktober
Breaking the Silence (BtS) (Hebreeuws: שוברים שתיקה, Shovrim Shtika; ‘Verbreken van het stilzwijgen’) is een Israëlische organisatie die steun biedt aan klokkenluiders over het optreden van het leger (IDF) in de door Israël bezette gebieden. Dit zijn doorgaans soldaten die in de Bezette Gebieden gediend hebben en uit gewetensnood willen getuigen van schendingen van de rechten van de Palestijnse bevolking door het militaire bestuur, of hebben deelgenomen aan militaire operaties door het leger in die gebieden.
“De aanval van Hamas en de gebeurtenissen die zich sinds gisteren hebben afgespeeld zijn onuitsprekelijk. We zouden kunnen praten over hun wrede en criminele acties, of ons richten op hoe onze joods-supremacistische regering ons op dit punt heeft gebracht. Maar als voormalige Israëlische soldaten is het onze taak om te praten over wat we moesten doen.
Het veiligheidsbeleid van Israël bestaat al tientallen jaren uit het “beheersen van het conflict”. Opeenvolgende Israëlische regeringen blijven maar doorgaan met de ene geweldsronde na de andere, alsof dat ook maar enig verschil zal maken. Ze hebben het over “veiligheid”, “afschrikking”, “het veranderen van de verhoudingen”.
Dit zijn allemaal codewoorden voor het tot moes bombarderen van de Gazastrook, altijd gerechtvaardigd als doelwit van terroristen, maar altijd met zware burgerslachtoffers. Tussen deze rondes van geweld door maken we het leven onmogelijk voor de Gazanen, en dan doen we alsof we verbaasd zijn als alles overkookt.
We praten over “normalisatie” met de VAE en nu met Saoedi-Arabië, terwijl we hopen dat de wereld een oogje dichtknijpt voor de openluchtgevangenis die we in onze achtertuin hebben gebouwd. Afgezien van de onpeilbare schending van mensenrechten, hebben we een enorme veiligheidsrisico voor onze eigen burgers gecreëerd.
De vraag die alle Israëli’s zich stellen is – waar waren de soldaten gisteren? Waarom was de IDF schijnbaar afwezig terwijl honderden Israëli’s in hun huizen en op straat werden afgeslacht? De ongelukkige waarheid is dat ze vooringenomen waren.
Op de Westelijke Jordaanoever sturen we soldaten om de invallen van kolonisten in de Palestijnse stad Nablus te beveiligen, om Palestijnse kinderen in Hebron te achtervolgen, om kolonisten te beschermen terwijl ze pogroms uitvoeren. Kolonisten eisen dat Palestijnse vlaggen uit de straten van Huwara worden verwijderd; soldaten worden gestuurd om dat te doen.
Ons land heeft – tientallen jaren geleden – besloten dat het bereid is om de veiligheid van zijn burgers in onze steden op te geven ten gunste van het handhaven van de controle over een bezette burgerbevolking van miljoenen mensen, allemaal ten behoeve van een kolonisten-messianistische agenda.
Het idee dat we het conflict kunnen “beheersen” zonder het ooit op te hoeven lossen, stort opnieuw voor onze ogen in. Het hield tot nu toe stand omdat slechts weinigen het durfden aan te vechten. Deze hartverscheurende gebeurtenissen kunnen dat veranderen. Ze moeten. Voor ons allemaal tussen de rivier en de zee.”
Bron: Breaking the Silence op X.