Jeremy Milgrom: ‘Hierheen! Hier is water, voor wie dorst heeft…’

In de Dvar Torah (bespreking van de Thoratekst die op het synagogale rooster staat) van deze week herinnert rabbijn Jeremy Milgrom ons er aan dat er – ondanks alle mensenrechtenschendingen die om ons heen rondrazen – nog altijd verhalen van succes zijn, waarin de rechten van de meest kwetsbare mensen beschermd worden.

Op deze Shabbat Rosh Hodesh Elul, waarop we de liefde vieren tussen God en Israël zoals die wordt uitgedrukt in het acronym Ani L’Dodi V’Dodi Li, zal er een afgrijselijke kloof gapen tussen de zegen van overvloedig water die wordt uitgedrukt in de Sefardi haftarah (lezing uit de profeten), “Hierheen! Hier is water, voor ieder die dorst heeft” (Jesaja 55:1) en de watercrisis waardoor de 1,8 miljoen Palestijnen getroffen worden die door Israël belegerd worden in de Gazastrook. Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever hebben ook te lijden van onvoldoende toegang tot water, maar de situatie in de Gazastrook – zoals ze beschreven staat in rapporten van B’Tselem en een recent artikel in Haaretz – is nog veel erger: onbehandeld rioolwater en besmet water vormen ernstige gezondheidsrisico’s, en het wordt allemaal alleen maar erger. Israël heeft zijn eigen tekort aan water overwonnen met installaties voor ontzilting en rioolzuivering; er is maar één zo’n installatie in Gaza, maar er is niet genoeg elektriciteit om deze te laten werken. De Europese Unie is bereid om te zorgen dat ze weer aan de gang komt, en heeft gepleit voor een speciale stroomverbinding vanaf de Israëlische kant, maar er zijn al jaren voorbij gegaan en de Israëlische autoriteiten hebben dat niet mogelijk gemaakt.

Regelmatige lezers van deze website en van andere informatiebronnen over de bezetting zien zich gesteld tegenover de onmogelijke taak om prioriteiten te stellen in de mensenrechtenschendingen waarvoor Israël verantwoordelijk is. Er zijn zóveel gevallen van wederrechtelijke doden en gewonden, confiscatie van land, sloop van huizen, administratieve detentie, weigeren van gezinshereniging, de onderdrukking van de checkpoints – de lijst is om moedeloos van te worden, en onze kansen om tegen ook maar één ervan een succesvolle campagne op te zetten lijken zo klein. Het mag dan ook naïef lijken, maar ik wil een bescheiden stukje goed nieuws met jullie delen op dit gebied, en kort analyseren wat er achter zit: de Israëlische regering heeft kennelijk besloten om niet overgaan tot sluiting van de school in het Bedoeïenendorp Khan al Akhmar, een paar kilometer ten oosten van Jeruzalem in de woestijn van Judea, als stap in het proces om de bewoners uit de streek te verdrijven. Waar kunnen we deze overwinning aan toeschrijven, hoe tijdelijk ze ook mag zijn? Twee simpele factoren: bekwame juridische bijstand en effectief internationaal ingrijpen. De eerste factor, de jurist Shlomo Lecker, kost geld; de tweede factor is gevolg van het feit dat de school gebouwd is door Vento di Terra, een Italiaanse NGO die diplomaten en media mobiliseert iedere keer dat de school bedreigd wordt. De les voor ons is duidelijk: als mensenrechtenschendingen niet gefundeerd zijn in geloofwaardige veiligheidsoverwegingen – de school houdt kinderen uit de problemen en vergroot zo de veiligheid van de nabijgelegen nederzettingen in plaats van deze te schaden – kunnen Israëlische beleidsmakers de ideologische druk weerstaan om door te gaan met de marginalisatie en fragmentatie van Palestijnse levensruimte, een trend die al te vaak de gangbare formuleringen van het Zionisme kenmerkt.

Mogen we de school in Khan el Akhmar aan de gang houden, en onze ogen open houden voor de moeilijkheden waar zij mee te maken hebben: werkloosheid (bijvoorbeeld: het hoofd van de gemeenschap, die de huizen bouwde van de nabijwonende kolonisten – waaronder leden van de Knesset – is zijn werk kwijtgeraakt als represaille voor de bouw van de school), het dorp is niet aangesloten op de elektriciteitsleidingen die er overheen lopen op weg naar de nederzettingen, en ze zijn ook niet aangesloten op het waterleidingen systeem, ondanks Jesaja… En niet onze hoop en vastbeslotenheid verliezen om een toekomst te brengen van zegen, recht en vrede voor Palestijnen, Israëli’s, en de hele wereld.

Rabbi Jeremy Milgrom is lid van Rabbis for Human Rights