Kairos: ‘Een roep om hoop en beslissende daden’

‘Je kunt niet God dienen en tegelijk de onderdrukking van de Palestijnen’

Wij, Kairos Palestina en Kairos Wereldwijd voor Gerechtigheid, een coalitie die is ontstaan in antwoord op het Kairos Palestina document: ‘Uur van de waarheid, Een woord van geloof, hoop en liefde uit het hart van het Palestijnse lijden’, brengen deze urgente oproep naar buiten bestemd voor christenen, kerken en oecumenische organisaties. Wij doen dit gezamenlijk met betrokken christenen in Palestina en over de hele wereld.

(Het origineel (Engels) staat op de website cryforhope.org, waar je de oproep ook kunt ondertekenen)

Dit is een oproep voor beslissende actie die, naar wij menen, te maken heeft met de geloofwaardigheid van ons christelijk geloof.

Wij zijn terechtgekomen op een beslissend moment in de strijd om een einde te maken aan de onderdrukking van het Palestijnse volk. De aanvaarding door de staat Israël van de wet op de Natie-Staat in 2018 heeft de systemische discriminatie in Israël en de Palestijnse gebieden wettelijk verankerd, waarmee volgens deze regels Palestijnen beroofd worden van hun recht op leven, op levensonderhoud en een toekomst in het land waar zij thuishoren. Recente daden van de regering van de Verenigde Staten hebben steun gegeven aan Israëls plannen van het in bezit nemen van land en het bereiken van controle over het volledige land Palestina.

Deel hiervan is de verplaatsing van hun ambassade naar Jeruzalem, de aankondiging dat de regering van de VS de nederzettingen niet langer als ‘onverenigbaar met internationaal recht’ beschouwt en het plan uit 2020 ’Van vrede naar voorspoed’. Aangemoedigd door de steun van de VS en gesterkt door het niet effectieve antwoord van de internationale gemeenschap, heeft de recent aangetreden Israëlische coalitieregering de weg vrijgemaakt voor regelrechte annexatie van ongeveer een derde van de bezette Westbank, met inbegrip van de Jordaan Vallei.

Deze ontwikkelingen maken het des te duidelijker dat we aan het einde zijn gekomen van de illusie dat Israël en de wereldmachten de bedoeling hebben om de rechten van het Palestijnse volk toe respecteren en te verdedigen. Recht op menselijke waardigheid, zelfbestemming en fundamentele rechten onder internationaal recht, waaronder het recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen.

In het licht van deze ontwikkelingen is het tijd voor de internationale gemeenschap om Israël te erkennen als een apartheidsstaat onder internationaal recht.

Door het bevestigen van deze werkelijkheid zijn we ons ervan bewust dat het onze plicht is als volgers van Jezus om beslissende actie te ondernemen. Het wezen van de kerk, de integriteit van het christelijk geloof en de geloofwaardigheid van het Evangelie zijn in het geding.

Wij verklaren, dat steun voor de onderdrukking van het Palestijnse volk, zowel passief als actief, door zwijgen, spreken of handelen, een zonde is.

Wij verklaren dat christelijke steun voor zionisme als een theologie en een ideologie die die het recht van een volk om de mensenrechten van een ander volk te ontkennen rechtvaardigt, niet verenigbaar is met het christelijk geloof en een ernstig misbruik is van de Bijbel.

 

Wij doen een beroep op alle christenen en op kerken op het niveau van een plaatselijke gemeente, een denominatie, op nationaal en internationaal oecumenisch niveau om zich bezig te houden met een proces van studie, reflectie en belijden met betrekking tot het historisch en systematisch beroven van het Palestijnse volk van zijn rechten en het gebruik van de Bijbel door velen om deze onderdrukking te rechtvaardigen en te ondersteunen.

Wij doen een beroep op kerken om na te denken over hoe hun tradities de heilige plicht kunnen uitdrukken om de geloofwaardigheid van de kerk en het christelijk geloof in deze situatie overeind te houden. Wij kunnen niet God dienen en tegelijkertijd blijven zwijgen over de onderdrukking van de Palestijnen.

Nu we deze kairos zien, denken we aan de erfenis van geloof en actie van hen die ons zijn voorgegaan en omstandigheden van grote urgentie en crisis hebben meegemaakt.

In 1933 verklaarde de Duitse predikant en theoloog Dietrich Bonhoeffer dat de ontkenning van de nazi autoriteiten van de rechten van Joden en de tussenkomst van de staat in zaken van godsdienst de kerk plaatste in de status confessionis[1][2].

De verklaring van Barmen in 1934 onderstreepte de noodzaak voor de kerk om op te komen tegen onrecht en zich ondubbelzinnig te verzetten tegen ideologieën van tirannie.

In 1964 verklaarde de eerste secretaris van de Wereldraad van Kerken (WCC) Willem Visser ’t Hooft dat racisme, evenals apartheid, een status confessionis voor de kerken betekent.

De Wereldraad liet dit woord in 1969 volgen door daden door het instellen van zijn moedige en verreikende Programma ter bestrijding van racisme. In 1977 verklaarde de Lutherse Wereldfederatie dat “apartheid een status confessionis voor de kerk schiep” en schortte in 1984 het lidmaatschap op van de blanke Lutherse kerken in Zuid-Afrika die apartheid in praktijk brachten.

In 1982 verklaarde de Wereldalliantie van Reformatorische Kerken (WARC) apartheid onverenigbaar met het christelijk geloof en schortte het lidmaatschap op van de kerken die rassenscheiding in de praktijk hanteerden.

De Wereldgemeenschap van Reformatorische Kerken (WCRC)[3] bevestigde “dat met betrekking tot de situatie van onrecht en lijden dat bestaat in Palestina, en de noodkreet van de Palestijnse christelijke gemeenschap, de rechtschapenheid van christelijk geloof en handelen in het geding zijn” en droeg de secretaris-generaal op 6 directe stappen voor actie te ondernemen.[4]

Sinds 2009 zijn Kairos documenten van oecumenische organisaties in de hele wereld verschenen in antwoord op het Kairos “Uur van de Waarheid” document van de Palestijnse christenen, waarin actie wordt beloofd en theologische bevestiging van deze profetische stem van de Palestijnse kerken.

De huidige tijden vragen om acties, dapper, gelovig en vastberaden.

De tijd om te besluiten is gekomen. “Als christenen en als Palestijnen roepen wij het uit naar onze christelijke broeders en zusters in de wereld” zegt het Kairos Palestina document uit 2009. Acht jaar later, in 2017 schreef de Nationale Coalitie van Christelijke Organisaties in Palestina in zijn open brief aan de Wereldraad van Kerken: De dingen zijn meer dan dringend. We staan op de rand van een rampzalige ineenstorting. Dit is geen tijd voor oppervlakkige diplomatie, christenen!” Nu, drie jaar later is dit een schreeuw om hoop aan onze broeders en zusters in de hele wereld. Wij nodigen onze medechristenen, hun lokale gemeenschappen, kerken en internationale oecumenische organisaties op om ons gezamenlijk getuigenis te ontvangen en erop te antwoorden, om zich te voegen in het proces van belijden en stappen te zetten om officieel de verdrukking van het Palestijnse volk te verwerpen en elk gebruik van de Bijbel om dit onrecht te rechtvaardigen door zich te verbinden aan de volgende acties:

• Beginnen met stappen op plaatselijk, kerkelijk en oecumenisch niveau die de huidige kairos[5] erkennen en ook de dringende noodzaak voor beslissende daden met betrekking tot het ontkennen van Palestijnse rechten en het misbruik van de Bijbel. Deze daden zullen de eenheid van de kerk uitdrukken in zijn overtuiging m zich te verzetten tegen onrecht waar dan ook.
• Onderzoek en scherpzinnigheid gebruiken met betrekking tot vormen van theologie en interpretatie van de Bijbel die gebruikt zijn voor het rechtvaardigen van de verdrukking van het Palestijnse volk. Theologie bevorderen die profetisch oproept tot een inclusief begrip van het land voor Israëli en Palestijnen, met de bevestiging dat God de Schepper een God is van liefde, genade en recht, niet van discriminatie en onderdrukking.
• Onderschrijven van het recht van Palestijnen zich te verzetten tegen de bezetting, onteigening en afschaffing van hun fundamentele rechten en naast de Palestijnen staan in hun creatieve en geweldloze verzet. De Palestijnse oproep van 2005 voor boycot, desinvestering en sancties (BDS) biedt een kader voor economische, culturele en academische maatregelen en voor direct politiek pleidooi als niet gewelddadig middel om bezetting en onderdrukking te beëindigen.

Het doel van BDS is niet het straffen of isoleren van Israël. Het is daarentegen een middel om druk uit te oefenen op Israël om te voldoen aan internationaal recht en een beroep te doen op zijn regering en volk, in de geest van het woord van God, om zich te begeven op de wegen van recht en vrede, en daarmee hun eigen rechten en de rechten van het Palestijnse volk te bevestigen.

• Te vragen dat regeringen en wereldorganisaties politieke, diplomatieke en economische middelen gebruiken om Israëls schendingen van mensenrechten en internationaal recht te stoppen.
• Zich verzetten tegen antisemitisme door te werken voor recht tegenover anti-Jodendom, racisme en vreemdelingenhaat; zich verzetten tegen het gelijkstellen van kritiek op onrechtvaardige daden van Israël met antisemitisme.
• Initiatieven ondersteunen tussen Israëli en Palestijnen en interreligieuze ontmoetingen die apartheid en bezetting bestrijden en mogelijkheden scheppen om samen te werken aan een gezamenlijke toekomst van wederzijds respect en waardigheid.
• Kom en zie de werkelijkheid in het Heilige Land met meelevende ogen voor het lijden van Palestijnen en wees solidair met initiatieven van onderop van de zijde van alle godsdiensten en wereldlijke groepen die te bezetting ter discussie stellen en werken aan rechtvaardige vrede.

Wij doen deze oproep doen deze oproep vanuit onze bezorgdheid voor de toekomst van beide volken. In de woorden van Kairos Palestina is onze oproep geworteld in de logica van de liefde die als doel heeft zowel de verdrukker als de onderdrukte te bevrijden om een nieuwe samenleving te scheppen voor alle mensen van het land.

Wij blijven stevig vasthouden aan de hoop zoals die is uitgedrukt in het Kairos document dat Israëli en Palestijnen een gezamenlijke toekomst hebben – “dat wij ons politieke leven, met al zijn complexe zaken, kunnen organiseren volgens de logica van liefde en zijn kracht, na het beëindigen van de bezetting en het vestigen van recht”. Als volgers van Jezus is ons antwoord op ideologieën van uitsluiting en apartheid vast te houden aan gezamenlijkheid en gelijkheid voor alle mensen in het land en met volharding ervoor te strijden dit te realiseren.

Wij erkennen dat wij door onze inzet als christenen voor de bevrijding van het Palestijnse volk wij staan tegenover de theologie van de Macht, een wereldorde van dominantie die zich laat zien in raciale, economische en ecologische onderdrukking die de mensheid en de hele schepping bedreigt.

Door deze belijdenis omarmen wij ons toebehoren aan de gemeenschap van het gebroken brood, de kerk die zijn missie volbrengt om het goede nieuws te brengen van Gods gave van liefde, genade, mededogen en leven in overvloed voor allen.

 

Michel Sabbah

Emeritus Patriarch Latijns Patriarchaat van Jerusalem

President: Kairos Palestina

 

Rifat Kassis

Algemeen Coördinator

Wereldwijd Kairos voor Gerechtigheid

 

[1]  Een situatie de vraagt om geloofsbelijdenis

[2] Het gaat hier dus om een verklaring, waarin de Duitse kerk van toen werd opgeroepen zich te distantiëren van de ideologie van de nazi’s, niet op welke wijze dan ook een vergelijking maken met de huidige staat Israël.

[3] Opvolger van de WARC

[4] De PKN, lid van de WARC en de WCRC, was steeds aanwezig bij deze besluiten

[5] ‘Beslissend moment’