Kumi Now! – 14 De schending van internationaal recht door Israël in Oost-Jeruzalem

Oost Jeruzalem is door Israël bezet gebied. Dat betekent dat daar de vierde Conventie van Geneve van toepassing is en dat Israël als bezetter verantwoordelijk is voor de uitvoering daarvan. Een voorbeeld van het overtreden van deze conventie is het slopen van huizen. Hieronder leest u een getuigenis.

Hisham Mahmoid ‘Abd al-Ghani Hussein, 42, inwoner van Qalandia (vluchtelingenkamp) gaf op 27 juli 2016 dit getuigenis aan B’tselem (Israëlisch Informatie Centrum mensenrechten in de bezette gebieden). Tot ongeveer een maand geleden woonde ik met mijn familie in een huurhuis in Qalandia. Samen met mijn vrouw besloot ik tot het bouwen van een huis dat we aan onze kinderen kunnen nalaten. Dat huis bouwden we op een stuk land dat ik van mijn familie erfde, nauw gerelateerd aan andere familieleden waarvan de meeste huizen waren gebouwd met toestemming, maar dat was voor de bezetting. Ik probeerde niet eens permissie te krijgen want de gemeente Jeruzalem en de gemeentelijke overheid van Bethel geven in dit gebied geen toestemming.  Op 24 juni verhuisden we naar ons nieuwe huis. De nacht voordat het huis klaar was werden er op 11 huizen, waaronder het mijn, orders geplakt op grond van het feit dat deze huizen zonder toestemming werden gebouwd. Niemand kwam ons die order overhandigen; het werd gewoon op de muur van het huis geplakt zonder dat wij dat zagen. In de nacht van 24 juli 2016 werd dat herhaald. Wij hadden al ontdekt dat het heel ingewikkeld is om in beroep te gaan tegen dit soort besluiten en binnen 24 uur kwam het Israëlische leger om ons huis te bulldozeren.

Wij kregen niet eens de kans om iets uit ons huis te verwijderen. We begonnen met een poging wat meubilair te redden maar binnen 10 minuten kwam het leger en men begon traangasgranaten in het trappenhuis te gooien. Mijn broer Ibrahim en ik waren bezig de koelkast naar buiten te dragen maar we konden die niet meer naar beneden krijgen. Wij roken het gas, we lieten de koelkast achter op de trap en renden het huis uit. Zij grepen ons beet en verwijderden ons van die plaats. We gingen allemaal naar het huis van mijn tante dat daar dichtbij is. De bulldozers begonnen aan de vernietiging van het huis. Ik dacht dat ik zou stikken omdat ik nauwelijks adem kon halen. Ik was een en al frustratie. Mijn hart brak van de pijn die ik voelde en tranen biggelden langs mijn wangen. Ik keek naar mijn kinderen en mijn hart brak. Mijn hele leven had ik gewerkt om geld te sparen zodat ik mijn droomhuis kon bouwen voor hen en voor onszelf.

Zij vernietigden onze droom waar mijn kinderen bij stonden. Zij zagen hoe ook hun droom werd vernietigd door het leger. Dit waren verschrikkelijke momenten. Ik heb geen woorden om te beschrijven wat we voelden. Ik verloor meer dan € 160.000. Nu was alles verloren en veranderd in een puinhoop. Zelfs het meubilair was vernietigd, samen met de huiskamer, de banken, de matrassen, een televisie, een fornuis, de koelkast, de keukenkastjes, de badkamer: alles.

Actie: u kunt een brief schrijven naar de politieke partij waar u op stemt of waar u lid van bent. Via onderstaande link vindt u email-adressen.

https://www.tweedekamer.nl/kamerleden_en_commissies/alle_fractievoorzitters

Het belangrijkste deel van zo’n brief kan er als volgt uitzien:

Israël blijft maar doorgaan met het schenden van internationale afspraken en wetten. Als een staat blijft doorgaan op deze weg is niet alleen de betrokken staat daarvoor verantwoordelijk, maar ook de hele internationale gemeenschap waaronder Nederland. Alle landen uit die gemeenschap die Israël niet houden aan internationale afspraken en wetten blijven zelf in gebreke. Israël overtreedt door de bezetting van de West-Bank en Oost Jeruzalem en de militaire maatregelen tegen de burgers van Gaza vele verdragen. Ik noem er slechts twee: de vierde Geneefse Conventie en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Waarom staan wij, Nederlanders, toe dat Israël al zo lang deze verdragen schendt?

Ik verzoek u er bij de regering op aan te dringen dat zij haar verantwoordelijkheid in dezen neemt en alles doet wat in haar vermogen ligt om een einde te maken aan deze schendingen van grondrechten van mensen.