Close

2 juni 2020

Kumi Now! – 33 Het Palestijns Museum voor natuurkundige historie en  de effecten van de bezetting op het milieu

Deze keer richt Kumi Now zich op de milieu effecten van de bezetting. Daarom lezen we over het  Palestine Institute of Biodiversity and Sustainability van de Bethlehem University en over het Palestine Museum of Natural History, hun werk en het verhaal van Raja Shehadeh om zo dit instituut te ondersteunen en te strijden tegen die effecten. Er zijn mogelijkheden om toerisme naar dit instituut te steunen, hoewel  er nu allerlei beperkingen zijn. Gebrek aan financiële middelen is een grote zorg. Daarom kan men helpen met het storten van een bijdrage: https://www.palestinenature.org/donations/

Het Museum voor natuurlijke geschiedenis in Palestina en het Palestijns Instituut voor Biodiversiteit en Duurzaamheid werken aan onderzoek, training over het bewaren van onze natuur, cultuur en erfgoed en om kennis te bevorderen voor verantwoord menselijk handelen  met ons milieu.

Doelstellingen zijn:

  1. Verkenning en onderzoek naar de diversiteit van flora en fauna en etnografie door verzamelingen  te onderhouden  en de bestudering daarvan te bevorderen
  2. Bescherming van het milieu en verantwoord handelen van mens en natuur
  3. Aanwenden van vergaarde kennis, boeken, data en collecties om wetenschappelijk onderwijs te bevorderen
  4. Het opbouwen van fysieke en elektronische bestanden van alle bestaande dieren en planten
  5. Het ontwikkelen van respect voor onszelf, andere mensen en alle levende wezens op aarde, die we samen moeten delen.

Men kan deze organisaties vinden  op hun websites https://www.palestinenature.org. Of via Facebook  https://www.facebook.com/Palestine-Museum-of-Natural-History-1454309858180882/ of Twitter  https://twitter.com/PalMNH. Professor Mazin Qumsiyeh, de stichter van deze instellingen heft een blog http://popular-resistance.blogspot.co.il/ en onderhoudt Qumsiyeh: A Human Rights Web at http://qumsiyeh.org/home/. Ook op Twitter  https://twitter.com/mazinq en Facebook https://www.facebook.com/mazin.qumsiyeh.9.

Onderwerp

Einde 19 e eeuw had Palestina ongeveer 1300  inheemse dorpen en steden, waarvan de meeste gedurende duizenden jaren leefden in harmonie met de natuur. Dit veranderde radicaal na het Eerste Zionisten Congres in 1897 vanwege een massale immigratie van voornamelijk Europese Joden, die het land zich toe eigenden. De vernietiging van de oude levenswijze hield de vernietiging van meer dan 500 dorpen en steden, terwijl het land opnieuw in cultuur werd gebracht met Europees naaldhout, wat de lokale omgeving beschadigde.

Toen de West Bank en de Gaza strip  onder Israëlisch bestuur kwam in 1967, volgde meer vernietiging met de komst van 800.000 kolonisten in nederzettingen op bezet Palestijns gebied.

De natuurlijke leefomgeving werd getraumatiseerd door het uitrukken van olijfbomen, de bouw van nederzettingen, het bouwen van de  ‘apartheids ‘ Muur, militaire activiteiten, industriële bouw en het aanleggen van irrigatieprojecten om water om te leiden van de rivier de Jordaan en ondergrondse waterbekkens.

Het is een Zionistische paradox. We kwamen hier om het land te redden en we eindigen met het te vergiftigen, aldus Alon Tal , stichter van de Israel Union for Environmental Defense.

Mega-Projecten en de destructie van de natuurlijke  Habitat

Vroege Zionistische  “pioniers” verwoestten in de eerste helft van de  20e eeuw heel veel inheemse soorten als olijfbomen, amandelbomen, vijgenbomen enzovoorts,  wat zijn top bereikte in wat wordt genoemd een milieu  “Nakba” (ramp) in 1948-1949. De vernietigde landbouwgronden werden nu naald bomen die een monocultuur bracht. Dit had een vernietigend effect op het landschap en biodiversiteit. Regelmatig grote bosbranden waren het gevolg. In de jaren ’50 vernietigde de groeiende staat Israel  de Hula moerassen, een belangrijke plek voor vogeltrek and de natuurlijke leefomgeving van veel plaatselijke flora en fauna. Honderden soorten verdwenen. Daarbij maakten Israëlische plandeskundigen water omleidingen van  de Jordaan rivier voor politieke redenen. Dit hield in de vernietiging van de Jordaan vallei en opdrogen van de  Dode Zee met enorme milieu effecten. Om het nog erger te maken zijn ze nu  bezig om samen met Jordanie een kanaal te graven van de Rode Zee naar de Dode Zee , wat de Wadi Araba en de koraalriffen van de Rode Zee zal vernietigen.

Nederzettingen

De infrastructuur van de nederzettingen  had een grote impact op het milieu. Woonhuizen worden meestal boven op de heuvels gebouwd zonder rekening te houden met het milieu  of zelfs met het afvalverwerking. Afzonderlijke wegen om de nederzettingen met elkaar te verbinden leidt tot overbodige wegenbouw met mooie wegen voor de  kolonisten en geitenpaden voor de Palestijnen.

De industrie dumpt  giftig afval en loost afvalwater en verontreinigde lucht naar Palestijnse  woongebieden. In Barqan  wordt gewerkt met aluminium, fiber, plastics, wat een enorme verontreiniging produceert. De Special Rapporteur  meldde  dat  “  industrieel afvalwater direct naar de aangrenzende  vallei stroomde, waar de Palestijnen uit de dorpen  Sarta, Kafr al-Dik, and Burqin, hun landbouwgronden bewerkten en waar het grondwater met zware metalen werd vervuild.” Er zijn nog zes andere van dat soort industriële zones. Palestijnen worden gedwongen  om alternatieve wegen te gebruiken om de nederzettingen en de muren  heen, wat leidt tot grote vertraging en uitval van voertuigen en ook tot gezondheidsproblemen. Het geweld van kolonisten heeft tot het uitrukken en verbranden van duizenden olijfbomen geleid, bomen waar de Palestijnen van afhankelijk zijn.

De ‘Apartheids ‘Muur

Het bouwen van de Muur veroorzaakt  breuken  en  versnippering van zowel mensen als omgeving. Het scheidt mensen van hun land en toegang tot water, terwijl ecosystemen zijn vernietigd en het beperkt het grazen van vee, jachtterreinen en migratiepaden.

Door de Muur diep in de West Bank te bouwen heft Israel land in bezit genomen, dat rijk is aan water en de meest vruchtbare landbouwgrond samen met  bosrijke gebieden. Dit schept onleefbare condities voor de overgebleven Palestijnse gebieden met grote milieu problemen ( bijvoorbeeld  de habitat van grote wilde dieren ). De onteigening van land om de Muur te bouwen heeft het rooien van 1.5 miljoen fruitbomen tot gevolg gehad.

Militair gebruik

De gevolgen van het gebruik  van bezette gebieden door militairen houdt voornamelijk in dat grote delen van de grond  onbereikbaar zijn, maar door  het gebruik van scherpe munitie voor oefeningen leidt het ook tot het dumpen van giftig afval waaronder chemische en nucleair afval. Omdat zoveel land nu gesloten is voor Palestijnse boeren worden hun overgebleven gronden te intensief begraasd, wat weer leidt tot erosie en verlies van vegetatie met als eindresultaat ontvolking van die schaarse gebieden.

Water verbruik

Het Palestijnse water verbruik valt onder militaire wetgeving en beheer sinds 1948 en in de West Bank en Gaza sedert 1967. Op dit moment wordt 91 % van het water van de bezette gebieden illegaal ( volgens internationaal recht ) gebruikt door Israel. De overgebleven Palestijnen moeten het volgens de Wereld Gezondheid  Organisatie doen met minder dan  om gezond te kunnen  leven.

Afval

Naast de verspilling en afval van Israëlische nederzettingen, industriegebieden en militaire complexen,  brengt Israel meer afval van andere delen van het land met trucks naar de bezette gebieden. Bijvoorbeeld afval van West Jeruzalem wordt zomaar gestort bij Abu Dis. En volgens een rapport  “ In 2005 nam het aantal van ongecontroleerde dump plekken toe  van  89 tot 161op de West Bank, waarbij er geen controle was door het Palestijnse Ministerie van Gezondheid of ander autoriteiten.”

Gaza

De VN rapporteerde dat Gaza onleefbaar zal zijn in 2020. Twee miljoen Gazanen ( tweederde zijn vluchtelingen en meer dan een miljoen zijn kinderen ) zijn  samengeperst in een open lucht gevangenis onder een blokkade, die hen hun internationaal erkende rechten onthouden zoals toegang tot water, vrijheid van bewegen, meeste in- en export. Het is qua omgeving verwoestend en betekent een langzame volkenmoord. Dit alles is alleen maar een basale samenvatting  van hoe de bezetting door al haar effecten een negatieve impact heeft op milieu en mens in het algemeen. De situatie is duidelijk  onhoudbaar en de vraag rijst: wat kunnen we doen?

 

Raja Shehadeh

Het laatste deel van  het voetpad dat naar de vallei ging was heel nauw en begroeid met doornen en distel. Ik wrong me er tussen door en haalde mijn huid open totdat het pad naar rechts boog. In het open veld ging ik verder tot de vallei, een lichtje bries waaide me toe over een groen veld. Links stond  hoog gras en waren  olijfbomen op deze vruchtbare grond. Hier was de vallei op zijn breedst . Schapenkuddes graasden op de terrassen op de hellingen als bleek gele linten. Ik zocht de herder en zag dat hij zijn  herdersfluit bespeelde. Ik ging zitten op een steen en genoot van de pastorale klanken. Daarna ging ik maar weer verder zo snel als mogelijk.

Snel kwam ik bij de wadi, die me altijd inspireert om te praten wanneer ik wandel  met Jonathan Kuttab, mijn collega uit de mensenrechtenbeweging Al Haq in 1981. Weg van de stad, naast een opgedroogde beek, zaten we op een steen net de voeten in het gras, pratend over wat voor ons lag. We hadden goed het ‘masterplan ‘ van nederzettingen bekeken, ontworpen de  Jewish Regional Council op de West Bank in samenwerking met het  Settlement Department of the World Zionist Organization. Volgens dit plan  zouden 80,000 Israëlische Joden zich op onze heuvels vestigen tegen het jaar 1986 in vijf en twintig nederzettingen en twintig  ‘ouposts ‘. Daarvoor werd 2 miljard US dollars vrijgemaakt. Een massa beton werd over de heuvels gestort. Wegen zouden worden aangelegd over 150 km lengte. Elk jaar zou 500 dunums (een dunum is 1,000 m2)  industrie gebieden worden  ontwikkeld.

Het plan beschouwde onze aanwezigheid als een hindernis  omdat we deze ongewenste ontwikkeling wilde voorkomen. Door de bouw van nieuwe nederzettingen en hen te verbinden met andere nederzettingen, zouden de bestaande leefgemeenschappen worden geïsoleerd. Ze zouden niet alleen geworgd worden maar ook zou mooi land verwoest worden en in een paar jaar veranderen wat in eeuwen was bewaard gebleven.

From Palestinian Walks: Notes on a Vanishing Landscape by Raja Shehadeh

 

Actie

Het Palestine Museum of Natural History  vervult een  prachtige taak en verdient uw steun. Help ze door het volgende te doen:

  • Organiseer een  collecte en stuur een bijdrage naar het museum  https://www.palestinenature.org/donations/.
  • Het Palestine Museum of Natural History ligt dichtbij toeristische trekpleisters als Rachel’s Tomb and Banksy’s Walled-Off Hotel. Maar er is daar minder verkeer. Wanneer U of iemand anders Palestina of beter Bethlehem  bezoekt neem het museum dan op in je reisschema: https://goo.gl/maps/qGyw9wwYSoL2
  • Misschien kunt U anderen helpen om het museum aan te prijzen, zoals plaatselijke reisleiders en  tour operators en biedt ze de nodige informatie over het  Palestine Museum of Natural History. Beveel het aan ‘ online ‘ bij bijvoorbeeld TripAdvisor.

Deel het nieuws van uw bijdrage aan het museum op sociale media net als deze  link to this page of the Kumi Now website met the hashtags #KumiNow and #Kumi33.

Literatuur

Slechts wanneer we radicaal anders gaan redeneren  met brede aandacht voor ons leefmilieu kunnen we de grootste uitdaging van deze eeuw aan. De natuur is onze broedplaats, waarop de beschaving is gebouwd.  Ons voedsel, huizen en voertuigen komen er vandaan. Het is een natuurlijk recht voor alle schepselen om daar te leven. Miljoenen soorten konden overleven, maar worden nu  bedreigd. Hun geschiedenis is onze geschiedenis. Ondanks al onze pretenties en dromen zullen we altijd verbonden blijven aan de biologische wereld. De evolutie zit in onze genen. Geschiedenis zonder ongerepte natuur is geen geschiedenis. From Half-Earth: Our Planet’s Fight for Life by Edward O. Wilson

“Until we have the courage to recognize cruelty for what it is… we cannot expect things to be much better in this world… We cannot have peace among men whose hearts delight in killing any living creature. By every act that glorifies or even tolerates such moronic delight in killing we set back the progress of humanity.”  Rachel Carson

Bronnen 

Books:

  • Popular Resistance in Palestine: A History of Hope and Empowerment by Mazin Qumsiyeh
  • Sharing the Land of Canaan: Human Rights and the Israeli-Palestinian Struggle by Mazin Qumsiyeh
  • “The Conflict and Sustainable Development”: http://qumsiyeh.org/chapter10/

Reports:

Articles

Videos: