Kumi Now! – 35 Israeli Committee Against House Demolitions (ICAHD)

Het slopen van huizen is een altijd aanwezige vorm van geweld tegen Palestijnen. Het Israëlische Comité tegen de sloop van huizen (ICAHD) werkt er aan deze vernielingen te voorkomen of te stoppen. Hier is wat je moet weten over deze vernielingen en wat je kunt doen, zodat we samen kunnen opstaan en voorkomen dat een andere familie hun huis verliest.

Organisatie
Het Israëlische Comité tegen de sloop van huizen (ICAHD) is een geweldloze, actiegroep die zich inzet voor het beëindigen van de Israëlische militaire bezetting en het bereiken van een rechtvaardige vrede tussen Israëli’s en Palestijnen. In de afgelopen twee decennia hebben ze hun activisme gericht op het Israëlische beleid om Palestijnse huizen te slopen (meer dan 54.000 huizen in bezet Palestijns gebied tussen 1967-2018). Dit beleid van het slopen van huizen is op zichzelf een belangrijk kwestie, maar laat ook zien hoe de bezetting werkt. ICAHD wijst op het proactieve karakter van het Israëlische bezettingsbeleid en dus de noodzaak om Israël ter verantwoording te roepen. De focus op vernielingen legt ook de nadruk op de menselijke kosten van bezetting.

ICAHD is gevestigd in Jeruzalem, maar er zijn groepen die de visie van ICAHD ondersteunen in het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Duitsland, Finland en Australië. Deze groepen werken allemaal om een kritische Israëlische stem, van ICAHD, in het publieke debat in het buitenland te laten horen. Ze mobiliseren ook steun voor een rechtvaardige vrede, wat volgens ICHAD de oprichting betekent van één democratische staat in het hele land. Al het werk van ICAHD in bezet gebied wordt nauw gecoördineerd met lokale Palestijnse organisaties.

Sinds de oprichting richt ICAHD zich op vier onderdelen:

• Verzet tegen de sloop van Palestijnse huizen
• Plannen formuleren voor een rechtvaardige politieke regeling en hoe die te bereiken
• Verspreiding van informatie en bouwen van netwerken, speciaal internationaal
• Verstrekken van mondelinge en schriftelijke rapporten aan de Verenigde Naties (VN) met het doel het verkrijgen de ‘VN Economische en Sociale raad (ECOSOC) status’ en daarmee uitgenodigd te worden deel te nemen aan VN-activiteiten

Als Israëli’s organisatie gelooft ICAHD dat de enige kans voor een werkbare politieke regeling is te pleiten voor volledige gelijkheid van Palestijnen en Israëli’s in Palestina/Israël. Dit betekent het grondwettelijk waarborgen van hun collectieve en individuele rechten. Een werkbare vrede moet immers ook tegemoetkomen aan de behoeften van alle mensen in de door conflicten geteisterde regio.

ICAHD verzet zich tegen alle soorten vernielingen. Als Israëli’s organisatie blokkeert ICAHD bulldozers en voert campagnes om weerstand te bieden aan het bezettingsbeleid van Israël. ICAHD wendt zich tot de rechter en wanneer er uiteindelijk toch vernielingen plaatsvinden, herbouwt de organisatie gesloopte huizen samen met Palestijnen als politieke daden van solidariteit en verzet. ICAHD realiseert zich dat de sloop van huizen de essentie is van het conflict. De Israëlische regering beweert te spreken voor alle Joodse mensen. Echter, door haar verzet erkent ICAHD dat Palestijnse eisen gelijk gewicht hebben als onze Israëlische eisen. En ICAHD verkondigt luid: “Wij weigeren vijanden te zijn!”

ICAHD roept alle mensen van goede wil op een beroep te doen op hun regeringen om een einde te maken aan Israëls beleid van het slopen van huizen en om de bezetting van Israël helemaal te beëindigen. Hier leest u hoe u kunt helpen:

• Volg de ICAHD-website en wanneer er iets beschreven is waarvan u denkt dat uw gemeenschap of politieke vertegenwoordiger het moet weten, stuur het stuk dan aan hem/haar door met een korte brief waarin u uw zorgen uitspreekt.
• Neem contact op met een ICAHD-groep en laat hen weten dat u geïnteresseerd bent in deze kwestie. ICAHD-sprekers reizen vaak naar het buitenland en kunnen mogelijk uw gemeenschap bezoeken. Contactadressen zijn te vinden op de website.
• Bereid een presentatie voor over het slopen van huizen voor uw kerk, synagoge of moskee, of voor een maatschappelijke organisatie in uw gemeenschap of uw school. ICAHD helpt u graag met foto’s, informatie, PowerPointpresentaties en films.
• Doe mee aan een ICAHD-studiereis – 11 dagen door het hele land om activisten en inwoners te ontmoeten, met de nadruk op de benarde situatie van de Palestijnen in de bezette gebieden, maar ook in Israël. Voor meer informatie u contact opnemen met ICAHD. https://icahd.org/

Onderwerp
De sloop van Palestijnse huizen is een primaire daad van ontheemding. In de Nakba van 1948 werden meer dan 750.000 Palestijnen (64% van de gehele bevolking) dakloos. Israël vernietigde systematisch meer dan 530 Palestijnse dorpen, steden en stadswijken (rond 60.000 huizen). Sindsdien gaat het slopen van Palestijnse huizen gewoon door. Zo is de hele Bedoeïenengemeenschap van al-Araqeeb in de Naqab 143 keer afgebroken. https://imemc.org/article/al-araqib-refuses-to-surrender/ . Israël heeft sinds 1967 ook bijna 50.000 huizen in het bezette Palestijnse gebied gesloopt.

De motivatie om Palestijnse huizen te slopen is puur politiek, hoewel de Israëlische autoriteiten een uitgebreid systeem van wetten en administratieve procedures hanteren om dit te verdoezelen. Hier zijn enkele van de redenen die worden gegeven:

• Het land dat Palestijnen bezitten wordt door Israël als ‘landbouwgrond’ of ‘open groene ruimte’ aangemerkt
• Palestijnen hebben vaak gebouwd zonder bouwvergunning (de Israëlische autoriteiten weigeren meestal aan Palestijnen een bouwvergunning te verlenen)
• De helling van Palestijns land wordt vaak als ‘te steil’ beoordeeld
• Palestijnse huizen zijn vaak te dicht bij (illegale) Israëlische nederzettingen of Israëlische (settler only) snelwegen (hoewel de huizen er meestal eerder waren dan de nederzetting of de snelweg)
• Als collectieve straf voor één of andere actie waarmee de gestrafte mensen niets van doen hadden
• ‘Opruimen’ van grote stukken land voor militaire/veiligheidsdoeleinden
• Vernietiging ten behoeve van de uitbreiding van wegen, nederzettingen of de ‘Scheidingsbarrière’
• Huizen worden ‘ontruimd’ voor een veilige doorgang voor kolonisten of om andere veiligheidsredenen
• Vernietigingen van huizen die als ‘bijkomende schade’ worden beschouwd

De meeste mensen denken dat Palestijnse huizen worden gesloopt omdat hun inwoners terroristische daden hebben uitgevoerd. Dit is niet het geval. In 99% van de gevallen hadden vernielingen absoluut niets te maken met veiligheid, ze worden bijna uitsluitend gedaan als een vorm van gedwongen uitzetting. De daadwerkelijke sloop van woningen is slechts een deel van het verhaal. Tienduizenden Palestijnse families bezitten grond en beschikken over de financiële middelen om bescheiden huizen te bouwen, maar doen dat niet omdat ze geen vergunningen kunnen krijgen en geen sloop willen riskeren. Alleen al in de Palestijnse sector van Oost-Jeruzalem is een woningtekort van 25.000. Dit kunstmatig veroorzaakte woningtekort veroordeelt duizenden gezinnen tot overvolle en ontoereikende leefomstandigheden. Nogmaals, dit is onderdeel van wat Israël noemt ‘de stille overdracht,’ waardoor het leven voor de Palestijnen zo moeilijk wordt dat ze hun land verlaten.

Het slopen van huizen gebeurt op verschillende manieren. Tienduizenden Palestijnse huizen zijn verwoest als ‘bijkomende schade’ tijdens militaire operaties. Bij het tapijtbombardement op Gaza in 2014 werden zo’n 18.000 woningen gesloopt en nooit herbouwd. Nog eens duizenden zijn gesloopt omdat Israël weigert bouwvergunningen te verlenen aan Palestijnen, zelfs als ze van plan zijn om te bouwen op hun eigen land. Het hebben van een huis is een fundamenteel mensenrecht. Voor Palestijnen zit er vaak niets anders op te bouwen zonder vergunning, ‘illegaal.’ Onmiddellijk krijgen ze dan een sloop bevel. De Israëlische autoriteiten kunnen uw huis morgenochtend slopen, volgende week, volgend jaar of over 20 jaar. En als je herbouwt, wordt je huis weer gesloopt. Slooporders, zoals diamanten, zijn voor altijd.

Wanneer de bulldozer begint met zijn systematische sloopwerk, duurt het hele proces tussen de vijf minuten (voor een klein huis van betonblokken) tot zes uur (voor een appartementencomplex van vijf verdiepingen). Soms gaat de sloop gepaard met veel geweld; mensen worden geslagen, gevangengezet, soms gedood – en altijd vernederd. Op andere momenten kijken familie en buren gelaten toe als hun huis tot puin wordt gereduceerd.

Voor kinderen is de sloop en de maanden en jaren die ervoor een traumatische tijd. Kinderen zijn getekend voor het leven als ze getuige moesten zijn van de angst en machteloosheid van hun ouders; ze voelen zich voortdurend bang en onzeker; ze zien dat geliefden geslagen worden en hun huizen verliezen; ze hebben te maken met intimidatie van Israëlische politie en soldaten; ze verduren het lawaai, geweld, ontheemding en vernietiging van hun speelgoed, hun thuis en leefwereld. Psychologische diensten zijn grotendeels afwezig in de Palestijnse gemeenschap en er zijn veel tekenen van trauma en stress onder kinderen: bedplassen, nachtmerries, angst om het huis te verlaten omdat ze bang zijn dat ouders, broers of zussen door het leger meegenomen worden; dramatische dalingen van schoolresultaten en een toename van schoolverlaters. In de woorden van Salim Shawamreh, een inwoner van het dorp Anata wiens huis vier keer is gesloopt: ‘De sloop van een huis is de sloop van een gezin.’ Volgens het onderzoek van Eyad Serraj, de vroegere Palestijnse psycholoog die het Gaza Community Mental Health Program leidde, bestaat er een sterke correlatie tussen jonge mensen die zelfmoordterroristen worden en degenen die hun huis gesloopt zagen worden.

Het Verhaal
De gevreesde dag komt altijd onverwachts, hoewel men weet dat hun huis op een lijst staat om gesloopt te worden. Maar of en wanneer? Het echte slopen kan op elk willekeurig moment beginnen, zonder enige aankondiging. (Normaal gesproken vinden vernielingen niet plaats op vrijdag of zaterdag – de Joodse sabbat – of op Joodse feestdagen.) Op deze dagen kunnen Palestijnen zich ontspannen. Willekeur is onderdeel van de angst die ten grondslag ligt aan het beleid van ‘afschrikking’. De sloopploegen (vaak buitenlandse gastarbeiders), vergezeld door tientallen soldaten, politie en ambtenaren van het Burgerlijk Bestuur, komen meestal in de vroege ochtenduren kort nadat de mannen naar hun werk zijn vertrokken. De familie krijgt soms een paar minuten om hun bezittingen veilig te stellen voordat de bulldozers ingezet worden. Het gebeurt echter nogal eens dat familieleden en buren verzet plegen, of op z’n minst protesteren, ze worden dan vaak met geweld uit hun huis gehaald en hun huisraad naar buiten gesmeten.
Een rapport van Amnesty vertelt het verhaal van As’ad Mu’yin en zijn neef Ziad:

Op 21 augustus 2003, op de ochtend van zijn trouwdag, werd het huis van As’ad Mu’yin gesloopt, tegelijk met huis van zijn neef Ziad As’ad die een week daarvoor was getrouwd. De huizen stonden naast elkaar in Nazla ‘Issa op de Westelijke Jordaanoever. As’ad woonde met zijn ouders en drie broers op de begane grond van het huis en de tweede verdieping was ingericht voor hem en zijn vrouw. Het huis werd gesloopt voordat zij er konden intrekken. Het nieuwe meubilair en de huwelijkscadeaus verdwenen onder het puin; ook alles op de begane grond werd vernietigd. Hij vertelde: ‘Het leger kwam om ongeveer 7 uur in de ochtend. Ik was klaar voor de bruiloft, voor een heel gelukkige dag. Ze hadden bulldozers …. Ze gaven ons 15 minuten om het huis te verlaten. We hadden geen tijd om iets te redden. Ze zeiden dat we geen bouwvergunningen hadden. …. Maar iedereen weet dat Israël geen bouwvergunningen geeft aan Palestijnen in gebied C.’

Actie
Steunt uw lokale gemeenschap de bezetting met uw belastinggeld? De Israëlische overheid maakt gebruikt van apparatuur van Caterpillar (Amerikaans), Volvo (Zweeds), Hyundai (Koreaans) en JCB (Engels) om huizen te vernietigen in bezet Palestijns gebied. Via Google is hiervoor het bewijs te vinden.

Stuur een brief naar uw burgemeester en gemeenteraad, waarin u het volgende zou kunnen schrijven: ‘Caterpillar, Volvo, Hyundai en JCB leveren de Israëlische overheid apparatuur die wordt gebruikt voor de sloop van Palestijnse huizen. Dit zijn vernielingen die volgens het internationaal recht illegaal zijn verklaard. Gebruikt u in uw gemeenteapparatuur van één van deze bedrijven die profiteren van de Israëlische bezetting? Wij vragen u eventuele contracten met deze bedrijven te annuleren en te weigeren zaken te doen met hen totdat ze stoppen met het leveren aan de Israëlische regering. We moeten bedrijven die willens en wetens profiteren van illegale activiteiten niet steunen’.

U kunt deze berichten ook openbaar maken via Twitter of Facebook.

Literatuur
‘The House of Tragedy’ door Mahmoud Darwish

In één minuut is het hele leven van een huis voorbij. Het huis als slachtoffer is ook massamoord, zelfs als de bewoners er niet zijn. Een massagraf van grondstoffen bedoeld om een structuur met betekenis te bouwen, of een gedicht zonder betekenis in oorlogstijd. Het huis als slachtoffer is de scheiding van dingen van hun samenhang en van het uitdrukken van gevoelens en van de noodzaak van tragedie om zijn welsprekendheid zo te gebruiken dat het leven van het object gezien wordt. In elk object is er een wezen in pijn – een herinnering aan vingers, een geur, een beeld.  En huizen worden gedood, net als hun bewoners. En de herinnering aan objecten wordt gedood: steen, hout, glas, ijzer, cement vallen uiteen in gebroken fragmenten als levende wezens. En katoen, zijde, linnen, papier, boeken worden in stukken gescheurd als verbannen woorden. Borden, lepels, speelgoed, platen, kranen, pijpen, deurgrepen, koelkasten, wasmachines, bloemenvazen, potten met olijven en augurken worden gebroken, net als hun eigenaren. Zout, suiker, specerijen, dozen lucifers, pillen, anticonceptiemiddelen, antidepressiva, knoflook, uien, tomaten, gedroogde okra, rijst en linzen worden net als hun eigenaren geplet. Huurovereenkomsten, huwelijksdocumenten, geboorteakten, water- en elctriciteitsrekeningen, identiteitskaarten, paspoorten, liefdesbrieven worden aan flarden gescheurd, zoals de harten van hun eigenaren. Foto’s, tandenborstels, kammen, cosmetica, schoenen, ondergoed, lakens, handdoeken vliegen alle kanten op als familiegeheimen die luid bekendgemaakt worden in deze verwoesting. Al deze dingen zijn een herinnering voor de mensen die ze niet langer hebben en voor de objecten die niet langer mensen hebben – vernietigd in één minuut. Onze dingen sterven net als wij, maar ze worden niet met ons begraven.

Uit: ‘A River Dies of Thirst’ door Mahmoud Darwish, die wordt beschouwd als de Palestijnse nationale dichter.

Middelen
‘Sumoud’ (video): https://youtu.be/g3R9E6T-rRU

‘Empire Files: Home Demolitions for Illegal Settlements Surging’ (video) https://youtu.be/-sGSRLrE-is

Jeff Halper, ‘Obstacles to peace: A reframing of the Israeli-Palestinian Conflict’ (boek) https://icahd.org/wp-content/uploads/sites/1/2017/07/Obstacles-to-Peace-May-2016.pdf

Jeff Halper, ‘An Israeli in Palestine’ (London: Pluto Press, 2011)

Twee andere organisaties die zich bezighouden met de sloop van huizen:

Het Mennonite Palestine Israel Network (MennoPIN) zet zich in voor gerechtigheid en vrede voor het volk van Palestina en Israël vanuit een doopsgezind perspectief. https://www.mennopin.org

De United Nations Relief and Works Agency (UNRWA) heeft een ‘Demolition Watch’ die de sloop van Palestijnse huizen en structuren volgt en de impact op het Palestijnse volk meet. https://www.unrwa.org/demolition-watch