Kumi Now! – 40 Financiering van onderwijs en de Pelgrims van Ibilln

Palestijnse inwoners in Israël ervaren een vorm van discriminatie als het om onderwijs gaat, onderwijs dat de staat Israël bepaalt. De Mar Elias scholen echter werken aan kwaliteit van het onderwijs dat voor alle kinderen gelijk is. Of het nu gaat het om joodse kinderen, om kinderen die christen, moslim of uit de traditie van de Druzen komen. Daarbij dringt men in sterke mate er bij Israël op aan een einde te maken aan de ongelijke behandeling als het gaat om onderwijs. Hun ‘kern boodschap’ is: ‘Dit is wat je moet weten, dit is wat je kunt doen en alleen zó kunnen we samen opstaan’.

Pelgrims van Ibillin werden op non profit basis in 1995 opgericht om een vriend, ondersteuner of tolk van de Mar Elias institutions in Ibillin te worden. De echte initiatiefnemer was Father Elias Chacour die deze wijze van onderwijs geven in 1982 had bedacht en ontwikkeld. Hij werd drie keer genomineerd voor de Nobel prijs.

Het ging hem bij de oprichting om twee zaken:

1. Palestijnse kinderen die in Israël wonen de mogelijkheid geven een academische opleiding te volgen.
2. Een vorm van onderwijs te ontwikkelen waarbij joden, christenen, moslims en druzen gelijkwaardig zijn en waar waarden als geweldloosheid en het creatief oplossen van problemen geleerd worden en in praktijk gebracht.

Wat kun je doen?

*Als iemand van plan is een pelgrimstocht naar het Heilige Land te maken, schrijf hem/haar om terplaatse langs dit bovengenoemde instituut te komen en een afspraak te maken met Elias Chacour, om hem eventueel te ontmoeten en ook kennis te maken met studenten en docenten.

*Email adres: meeioffice@gmail.com

*Probeer eens via je reisorganisatie een ontmoeting te hebben met Palestijnse christenen om zo met elkaar in contact te komen en misschien samen te eten.

*Het gaat bij die ontmoetingen om tot een echt gesprek te komen, behalve over de vaak besproken geografische verdeeldheid in het land: de Westbank en Gaza met alle politieke gevolgen van dien.

Deze christenen vertegenwoordigen the ‘Living Stones’ in het land! Israël en Palestina.

Zoek op hun website: http://www.pilgrimsofibillin.org/.

Het fonds dat onderwijs ondersteunt

Vele internationale vrienden zijn niet op de hoogte dat Israël separate en ongelijke school systemen hanteert.

Alle Israëlische scholen, joods of arabisch ontvangen federale financiële ondersteuning, maar de openbare scholen voor de christenen, moslims en druzen krijgen een veel lagere subsidie dan de joodse scholen en daar laat de kwaliteit ook te wensen over.

Daar tegenover staat de kwaliteit van het privé onderwijs hoog aangeschreven en is toegankelijk voor arabische leerlingen in Israël.

Daarbij moeten zeker de Mar Elias Scholen van Ibillin genoemd worden. Daar zitten 2700 leerlingen van 3 tot 18 jaar op, verdeeld over 45 dorpen. 50% daarvan zijn meisjes.

De onderlinge gelijkwaardigheid van de leerlingen, dus geen vorm van discriminatie, staat op deze scholen hoog aangeschreven.

De eindexamen resultaten zijn ook goed.Velen gaan in het buitenland studeren en hebben vervolgens vaak leidingevende functies.

Wat wel een flinke uitdaging blijft voor bovengenoemde scholen, is dat Israël slechts 29% subsidie verleent aan deze scholen en dat dit bedrag inmiddels aanzienlijk is verlaagd.

Als gevolg hiervan was er in 2015 een grote staking van leerkrachten die in opstand kwamen vanwege geldgebrek en de regering beloofde uiteindelijk een klein eenmalig bedrag over te maken voor iedere leerkracht.

Deze belofte is nog steeds niet waargemaakt!!

Gelukkig komt er nog wat geld binnen via internationale vrienden die het land bezoeken. Door gebed en financiële ondersteuning op allerlei gebied, probeert men de eindjes aan elkaar te knopen.

Andersom gebeurt er ook het een en ander. Pilgrims of Ibillin geven ook onderwijs aan Amerikaanse vrienden om hen op de hoogte te brengen van de situatie in Israël/Palestina.

Deze pelgrimages worden ‘Living Stones Pilgrimages” genoemd.

Het gaat om de ontmoeting over en weer.

Een verhaal

Tijdens de staking in 2015 waren sommige ouders kwaad omdat hun kinderen geen onderwijs kregen.

Zij plaatsten ze over naar de lokale openbare scholen.

Ook leerkrachten zochten daar hun heil. Dat viel behoorlijk tegen.

De kwaliteit van het onderwijs als het bijvoorbeeld gaat over waarden en normen was niet te vergelijken met wat ze gewend waren.

Ze werden daardoor ook voorstander van religieus onderwijs of van Mar Elias onderwijs in het bijzonder.

De leerkrachten kozen zelfs voor een zesdaagse werkweek om de leerlingen bij te werken om ze  uiteindelijk te laten slagen.

Er werd ook gestart met studiegroepen die weer sociale netwerken vormden. Dat gaf weer aanleiding tot sociale discussies.

Gevolg: excellente resultaten.

De Mar Elias leerlingen behaalden in dat jaar de tweede plaats in een wereldwijde competitie.

Een bijzonder gevolg van dit alles was dat de ouders hun kinderen weer terugplaatsten naar deze scholen. Vanwege de uitstekende vorm van onderwijs geven.

 

Wat kun je doen?

*Neem een foto van je school of een foto van een gevulde boekenplank uit jouw schoolbibliotheek.

Geef met zwarte stift aan hoeveel 71% van die boeken inhoudt en geef dan met een poster aan wat je allemaal niet zou krijgen aan onderwijs als je op een Palestijnse school in Israël zou zitten.

*Stuur een boek, bijvoorbeeld The Blood Brothers van Elias Chacour naar het ministerie van onderwijs en vraag hen dit boek te lezen en een exemplaar toe te voegen aan de bliblotheek van je school.

*Al deze ‘boodschappen’,- politiek of niet-,  op sociale media zetten en een link plaatsten op de Kumi Now website; #EducationFunding, #KumiNow, en #Kumi40.

Literatuur:An Entreaty (Smeekbede) from Aarstbisschop Emeritus Elias Chacour
You who live in the United States, if you are pro-Israel, on behalf of the Palestinian children I call unto you: give further friendship to Israel. They need your friendship. But stop interpreting that friendship as a automatic antipathy against me, the Palestinian who is paying the bill for what others have done against my beloved Jewish brothers and sisters in the Holocaust and Auschwitz and elsewhere.

And if you have been enlightened enough to take the side of the Palestinians-oh, bless your hearts-take our sides, because for once you will be on the right side, right? But if taking our side would mean to become one-sided against my Jewish brothers and sisters, back up. We do not need such friendship. We need one more common friend.