Kumi Now! – 44 Kerken voor vrede in het Midden-Oosten en de blokkade van Gaza

Ingesteld in 2006 was de Israëlische blokkade van Gaza bedoeld om Hamas te straffen voor hun verkiezingsoverwinning in 2006. Maar de werkelijkheid is dat kinderen, gezinnen en gewone burgers het meest gestraft worden door de blokkade. Kerken voor vrede in het Midden-Oosten ziet het onrecht van de blokkade en werkt aan de beëindiging ervan. Hier is wat je van de blokkade moet weten en wat je kunt doen zodat we gezamenlijk kunnen opstaan.

Kerken voor Vrede in het Middel Oosten (Churches for Middle East Peace (CMEP)) is een coalitie van 27 nationale kerken en organisaties in Rooms-Katholieke, Orthodoxe, Protestantse en Evangelische tradities. Door zijn meer dan 47.000 individuele betrokkenen en partnerschappen van denominaties heeft CMEP invloed op miljoenen christenen in Amerika en Europa. CMEP werkt ervoor de politiek van de VS en andere landen te stimuleren, met het doel een rechtvaardige, blijvende en alomvattende oplossing van het Israëlisch-Palestijns conflict, een oplossing die waarborgen biedt voor veiligheid, mensenrechten en godsdienstvrijheid voor alle mensen in de regio.

CMEP is te vinden op hun website op http://cmep.org/. Of op Facebook op https://www.facebook.com/ChurchesforMEP, Twitter op https://twitter.com/ChurchesforMEP, of YouTube op https://www.youtube.com/user/ChurchesMEPeace.

Hamas bereikte zijn overwinning in de Palestijnse wetgevende verkiezingen van 2006 op drie eenvoudige beloftes: een grondig einde aan de corruptie, de Palestijnse veiligheid herstellen en vechten tegen werkeloosheid en armoede. Nadat Hamas verkozen was legde Israël aan Gaza een blokkade op, sloot de grensovergangen naar Egypte, legde een vliegverbod op en beperkte de toegang tot de zee tot maximaal 6 zeemijlen. Hamas is in zijn geheel of gedeeltelijk op de lijst gezet van terroristische organisaties door 36 landen.

Tien jaar later is de Israëlische blokkade nog aanwezig, politieke strijd tussen Fatah en Hamas heeft democratische vooruitgang gedwarsboomd en de 2 miljoen Palestijnen die in Gaza wonen verkommeren in omstandigheden die de vroegere Britse premier vergeleek met een “gevangeniskamp”. Een rapport uit 2017 van het kantoor van de speciale coördinators van de VN voor het vredesproces in het Midden-Oosten (UNSCO) concludeerde, dat Gaza volledig onbewoonbaar zou zijn tegen het einde van 2020 ten gevolge van “tegen-ontwikkeling “van het gebied. Sinds 2007 hebben de mensen in Gaza drie oorlogen ondergaan tussen Israël en Hamas over de blokkade, wat de infrastructuur van Gaza in eeuwig verval heeft gebracht.

De meest recente oorlog tussen Israël en Hamas was de nagel aan de doodskist voor Gaza’s infrastructuur. De energiecrisis is deels het gevolg van de bombardementen op de enige energiecentrale van het gebied gedurende de oorlog van 2014. De Jeruzalem Post vermeldde dat rond de 18.000 huizen en 170 scholen vernietigd waren en dat 150.000 huizen deels beschadigd waren in de oorlog. De blokkade verhindert de import van de meeste bouwmaterialen uit angst en vrees dat ze gebruikt zullen worden om Hamas’ positie te versterken eerder dan de huizen van burgers te repareren. Om die reden zijn alle balken die dikker zijn dan 2,5 cm verboden, evenals private giften van beton, wat het herstel uitdagend, of eerder nog onmogelijk, maakt.

Terwijl zij leven tussen de gebombardeerde restanten van hun vroegere huizen worden de Gazanen geconfronteerd met toenemende energieonzekerheid. Op 12 juni 2017, te midden van escalatie van de verdeeldheid in de Palestijnse politiek, bleek de Palestijnse president Mahmoud Abbas niet bereid de elektriciteitsrekening voor de Gazastrook te betalen en vroeg Israël de toevoer van elektriciteit naar het gebied af te sluiten. Hoewel Egypte enige hulp bood is de elektriciteitsproductie sindsdien gedaald tot rond een derde van de basale behoefte van Gaza. Gemiddeld krijgen de Gazanen 2 tot 4 uur elektriciteit per dag, vaak op willekeurige tijden, en zijn zij afhankelijk van kaarsen en licht met batterijen voor basale activiteiten.

Sinds de zomer van 2017 lekt de waterzuiveringsinstallatie elke dag meer dan 100.000 kubieke meter afvalwater in de middellandse Zee en het grondwater langs de kust. De analyse van de Wereldbank is, dat het huidige waterverbruik van Gaza niet gehandhaafd kan worden: de bevolking is 8 keer groter dan met de hoeveelheid water kan worden ondersteund. Het grondwater is zwaar verontreinigd, grotendeels ongeschikt voor menselijke consumptie en zal in 2020 volstrekt ondrinkbaar zijn.

Het Wereld Voedsel Programma gaf aan dat 57% van de Gazaanse huishoudens voedselonzekerheid ervaren, wat versterkt wordt door de eenzijdige Israëlische maatregel van 300 meter bufferzone aan de grens, waarbij iedereen bij betreden kan worden neergeschoten. Daardoor is 35% van het gebeid van Gaza onbruikbaar voor landbouw. Israëlische kranten en particuliere organisaties hebben een lang gevecht geleverd in de rechtbank om te onthullen, dat officials van het Israëlische Ministerie van Gezondheid de minimum inname van calorieën voor Gazanen te berekenen om verhongering te voorkomen, om daarmee te bepalen hoeveel voedsel werd toegelaten tot de Gazastrook. Daarbij werd geen rekening gehouden met noodsituaties zoals een voedseltransport dat in transito verloren zou gaan of als Gaza een slechte oogst zou hebben.

Sinds Hamas de macht gegrepen heeft in Gaza hebben Israël en de Palestijnse Autoriteit duizenden levens en miljarden dollars besteed om de groep uit het zadel te wippen, zonder succes. Dre onvoorstelbaar vernietigende oorlogen en het beleid van het Israëlische leger voor buitensporige reacties op aanvallen van Hamas hebben meer kwaad gedaan aan de burgerbevolking van Gaza dan de greep van de macht door Hamas. President Abbas heeft besloten om salarissen en pensioenen van medewerkers van de Palestijnse Autoriteit te korten, terwijl meer dan 80% van de mensen in Gaza afhankelijk zijn van enige vorm van steun voor hun schaarse voedsel, elektriciteit en water en de meeste infrastructuur kapot is.

Oday Abdaljawwad, een stagiaire bij CMEP

Een van onze zomerstagiairs bij CMEP, Oday Abdaljawwad, heeft en Fulbright beurs om zijn masterstudie in Vredesopbouw en conflictbeheersing bij de Brandeis Universiteit af te ronden. Hij groeide op in Gaza. Toen hij de laatste keer thuis was kon hij rekenen op 6 uur stroom per dag, gevolgd dor 8 uur zonder stroom. Toen hij onlangs met zijn familie sprak hoorde hij, dat zij  nu 30 uur achtereen geen stroom hebben. Het leven van een student was al moeilijk genoeg met 6 uur stroom, vaak was het onmogelijk goed te studeren, onderzoek te doen of hun opdrachten in te leveren.

Gedurende de oorlog in 2014 hielden veel Gazanen hun familie en vrienden op de hoogte via Facebook. Toen Oday informatie zocht gedurende een pauze in de gevechten zag hij twee foto’s van huilende moeders, een was Palestijnse, de andere Israëli. Hij herinnert zich dat moment als een van verkrijgen van inzicht: het was de eerste keer dat hij Israëli niet zag als soldaten en vijanden, maar als mensen die gevoelens hebben, lijden en hun geliefden kunnen verliezen, een gevoel dat voor hem vertrouwd is. Zijn oom en twee van zijn neven zijn gedood gedurende de oorlogen van Israël tegen Gaza.

Oday wilde graag een mastergraad halen omdat hij had gezien hoe de mastergraad van zijn vader de kwaliteit van het gezinsleven had verbeterd, en hij hoopte of Engels of literatuur te studeren. Maar na dit inzicht gevende moment besloot Oday in plaats daarvan conflictbeheersing en vredesopbouw te studeren en vroeg een Fulbright beurs aan. Hij koos Brandeis in het bijzonder omdat het ene joodse universiteit is en omdat het zijn wens was te leren over joodse cultuur en die gemeenschap te laten zien dat veel Palestijnen vrede willen. De bezetting had hem doen opgroeien met de misvatting dat joden en Israëli één pot nat is; daarom waren alle joden vijanden van Palestina. 10 jaar geleden had Oday volslagen andere hoop voor het oplossen van het Israëlisch-Palestijnse conflict; hij zou hebben opgeroepen tot het einde van het bestaan van Israël. Nu ziet hij de twee-statenoplossing en het einde van de bezetting van Gaza en de Westbank, en ook het vervullen van de basisbehoeften van Palestijnen, als de weg vooruit en erkent hij de problemen met zijn eerdere gezichtspunt. Ondanks de tegenslag die hij heeft ondervonden is Oday ervan overtuigd dat als activisten focussen op verbinding en verenigen van Israëli en Palestijnen en zichzelf in die zin opvoeden er positieve, tastbare winst te boeken is op weg naar vrede.

Actie

De CMEP is in het bijzonder bezorgd over de verschrikkelijke humanitaire situatie in Gaza.

Daarom is onze vraag om contact op te nemen met jouw regeringsvertegenwoordigers, in het bijzonder de ambassadeur in Israël. Moedig hen aan de druk op Israël te vergroten om de blokkade op te heffen en met internationale partners te werken om ervoor te zorgen dat de behoeften van alle partijen in acht worden genomen.

Laat hen weten dat het afsnijden van voorzieningen voor de mensen in Gaza de crisis alleen maar verergert, wat ons nog verder wegbrengt van het einde van de blokkade.  Hoewel humanitaire overwegingen niet zullen leiden tot een rechtvaardig einde van het conflict is het essentieel dat deze diensten overeind blijven.

Het Kumi team moedigt je aan om binnen je Kumi gemeenschap te werken en online met ander Kumi gemeenschappen om de meest creatieve manier te vinden om je boodschap over te brengen. Als je met een creatief idee komt, deel deze dan via de hashtags #KumiNow en #Kumi44.

Je vindt meer informatie over het opnemen van contact met je regeringsvertegenwoordigers en ambassadeurs op de website van Kumi, www.kumi.org.