Kumi Now! – 9 Military Court Watch

In week 9 van Kumi Now! wordt aandacht geschonken aan de Military Court Watch (MCW), een non-profit organisatie die zich bezig houdt met het volgen van kinderen die gearresteerd zijn. Deze richt zich met name op de eerste 24 uur na de arrestatie, omdat dan de meeste misbruiken en schendingen van de rechten van de kinderen plaats vinden. De organisatie laat zich leiden door het beginsel dat alle vastgezette kinderen recht hebben op alle rechten gegarandeerd  door het internationale recht en door het feit dat geen staat het recht heeft te discrimineren op basis van ras of nationale identiteit.

MCW heeft sinds de oprichting een reputatie verkregen van een professionele, onafhankelijke en niet-politieke organisatie. De organisatie richt op de meer conservatieve groepen om zo de publieke opinie te beïnvloeden. Sinds de oprichting heeft MCW bijna 500 getuigenissen verzameld, honderden voorlichtingen gegeven en bezoeken aan militaire gerechtshoven gebracht en tournees gemaakt naar de VS, de UK, Duitsland, Nederland en Noorwegen. Het gevolg hiervan is geweest, dat het onderwerp van door Israëlische soldaten gearresteerde kinderen hoger op de politieke agenda is  gekomen en dat er vorderingen zijn gemaakt ten aanzien van een zestal aanbevelingen gedaan door MCW. Verdere informatie is te vinden op hun website of Twitter.

De afgelopen 50 jaar hebben militaire rechtbanken op de westelijke Jordaanoever duizenden Palestijnen, waaronder minderjarigen vervolgd voor overtredingen lopend van geweld tot vreedzame protesten en verkeersovertredingen., terwijl internationale mensenrechten alleen militaire rechtbanken toestaan burgers te berechten in bijzondere omstandigheden en voor een beperkte duur. Een rapport van Unicef uit 2013 laat zien, dat slechte behandelingen van kinderen door het militaire bezettingssysteem wijd verspreid en systematisch zijn.

MCW hanteert 6 uitgangspunten:

1. Kinderen moeten alleen overdag gearresteerd worden met uitzondering van schaarse en uitzonderlijke situaties. In alle andere gevallen moeten dagvaardingen gebruikt worden.
2. Alle kinderen en hun wettelijke vertegenwoordigers moeten bij een arrestatie een geschreven document in he Arabisch ontvangen met hun wettelijke rechten in gevangenschap.
3. Alle kinderen moeten overleggen met een advocaat naar keuze voorafgaande aan een verhoor.
4. Alle kinderen moeten vergezeld worden door een familielid bij een ondervraging.
5. Iedere ondervraging moet vastgelegd worden op beeld met geluid en een kopie hiervan moet aan de verdediging overhandig worden voorafgaand aan een zitting.
6. Als niet voldaan is aan bovenstaande aanbevelingen moet de vervolging onderbroken worden en het kind onmiddellijk worden vrijgelaten.

Deze aanbevelingen zijn in overeenstemming met Israëlische militaire en civiele wetten en internationale standaarden. Als deze aanbevelingen gevolgd zouden worden, dan konden er geen 95% veroordelingen plaatsvinden en zou het systeem zijn controlerend effect op de burgerlijke bevolking verliezen.

Een voorbeeld

Op 1 februari 2017 werd een 14-jarige jongen uit Beit Ummar, westelijk Jordaanoever, gearresteerd om 3 uur ’s nachts door Israëlische soldaten. Hij werd 2 uur ondervraagd voordat hij gewezen werd op zijn recht om te zwijgen.

‘Mijn broer wekte mij rond 3 uur ’s nachts en vertelde mij, dat er Israëlische soldaten in huis waren en zij wilden, dat wij allemaal naar de woonkamer kwamen. De soldaten onderzochten mijn vaders identiteitsbewijs en vertelden dat zij mij wilden arresteren. Mij vertelden ze mij gereed te maken om gearresteerd te worden. Zij vertelden mij niet waarom zij mij wilden arresteren of waar zij mij naar toe wilden brengen; ook gaven zij mij geen geschreven documenten.’

‘De soldaten brachten mij naar buiten en bonden mijn handen vast. Na 10 minuten lopen zetten zij mij in een militaire bus met andere gearresteerden.’

‘De bus reed naar Karmi Zur en vandaar naar Etzion. Daar werd ik naar een kamer gebracht en kon op een bed zitten. Slapen was niet mogelijk door het lawaai dat de soldaten maakten. Daarna onderzocht een dokter mij, terwijl ik nog steeds vast gebonden was. Tegen 9 uur werd opgehaald om ondervraagd te worden.’

‘Ik was nog steeds geboeid. De ondervrager beschuldigde mij van het gooien van Molotov cocktails en pijpbommen naar soldaten. Hij ondervroeg mij 4 uur.’

‘ Halverwege de ondervraging toonde hij mij een document, dat aangaf  dat ik het recht had te zwijgen, maar hij zei niets over het recht om een advocaat te raadplegen. Toen ik de beschuldigen ontkende sloeg hij mij in het gezicht en verdraaide op pijnlijke wijze mijn oor.’

‘ Gedurende de ondervraging kwamen er drie ondervragers bij, maar die zeiden weinig. De ondervrager herhaalde steeds de beschuldigingen, maar ik ontkende ze allemaal. Hij vertelde mij, dat er twee bekentenissen tegen mij waren van twee andere jongens, maar ik vertelde hem, dat zulks niet waar kon zijn. Ik was bang gedurende de ondervraging, in het bijzonder wanneer de ondervrager mij sloeg. Uiteindelijk bekende ik stenen gegooid te hebben naar soldaten.’

“Daarna werd ik naar een politieagent gebracht, die mijn verklaring afdrukte, nadat hij mij dezelfde vragen had gesteld en mij had verteld, dat ik het recht had te zwijgen en om een advocaat te raadplegen. De verklaring was in het Hebreeuws geschreven en de ondervrager vroeg mij deze te ondertekenen, wat ik deed zonder te weten wat erin stond. Daarna namen ze mijn vingerafdrukken af en namen ze een foto. Daarna fouilleerden ze mij en brachten me naar een cel. Daar maakten ze mij handen los en ik bleef tot 8 uur ’s avonds in de cel.”

“Om ongeveer 8 uur kwamen er soldaten die mij handboeien om deden en mij in een politieauto zetten. De reed in ongeveer 90 minuten naar de Ofergevangenis. Daar werd ik weer gefouilleerd en naar sectie 13 gebracht.”

“De volgende dag werd ik naar het Ofer militaire hof gebracht. Mijn ouders waren niet op de hoogte gebracht, zodat ze er niet bij konden zijn, maar mijn advocaat was er wel. Ik werd nog 4 keer verhoord, waar mijn ouders bij waren en ik met hen mocht spreken.”

“Op de laatste zitting werd ik veroordeeld tot 2 maanden gevangenis, maar mijn advocaat was in staat mij vrij te krijgen met een boete van 2.000 hekel (ongeveer US$ 600). Wel kreeg ik een voorwaardelijke veroordeling van 3 maanden met een proeftijd van 2 jaar.. Op 9 februari 2017 werd ik vrij gelaten uit Ofer en kwam om 6 uur ’s avond bij mijn ouders thuis.”

Verdere actie

Bekijk de documentaire Stone Cold Justice.

Voor meer informatie kunt U terecht op Kuminow.com