Column van Jan van der Kolk

 

De oorlog van Putin tegen Oekraïne beheerst deze dagen al het nieuws. En daar is veel reden toe. Hoe een in hoofdzaak vreedzaam volk zonder enige aanleiding op uiterst grove wijze wordt aangevallen is in Europa lange tijd niet gezien. Al vergeten we dan even de Krim, MH 17, voormalig Joegoslavië, Georgië, Tsjetsjenië. Ofwel, zo onverwacht kan het ook niet geweest zijn, helaas. 

 

Maar wat ook opvalt is de selectiviteit in de verontwaardiging. Waar dit in Oekraïne een ernstige oorlogsmisdaad is, is dit voor Palestijnen al 53 jaar realiteit. Een realiteit waarbij de slachtoffers vaak als ‘terroristen’ worden aangeduid, ook als zij zich uitsluitend geweldloos verweren. Een het internationaal recht aan hun zijde hebben. De agressor niet, maar die wordt wel aan alle kanten gesteund door dezelfde leiders die de agressie tegen Oekraïne op zeer scherpe manier veroordelen. 

 

Kennelijk is, wat een ernstige misdaad in Europa is, dat niet in het Midden-Oosten. En niet in andere delen van de wereld. En zijn universele mensenrechten kennelijk toch niet zo universeel als we sinds 1948 dachten. 

 

Bovendien zijn de internationale mechanismen om op te treden tegen zulke schendingen door sommige van diezelfde leiders ernstig ondermijnd. Ook de VS en bondgenoten hebben vaak laten zien dat internationaal recht zeer selectief te gebruiken. Ik moet geregeld denken aan de uitspraak van de Zuid-Afrikaanse cabaretier Pieter Dirk Uijs in tijden van apartheid, als hij in een van zijn rollen zegt: “Waarheid is een uitzonderlijk kostbaar goed. Daarom bewaren we het voor zeer uitzonderlijke gelegenheden.” Dat gold ten aanzien van Zuid-Afrika, dat geldt zeker ook ten aanzien van Palestina. 

 

Inderdaad, de waarheid over Palestina mag niet gehoord worden. 

 

Daarom gaan wij door die wel te vertellen. Samen met de mensen in Palestina en Israël die wel pal voor de waarheid staan. 

 

Jan van der Kolk

4 maart 2022