Noord-Nederland

Vrienden van Kairos-Sabeel in Noord-Nederland. Een klein groepje mensen dat zich op de één of andere manier betrokken voelt bij Israël en Palestina. Soms hebben we een gezamenlijke activiteit, maar ook individueel laten we van ons horen. Dat kan zijn door het geven van presentaties over onze ervaringen in Israël en Palestina bij o.a. vrouwengroepen zoals: Passage, Vrouwen van Nu, het Katholiek Vrouwengilde; PCOB’s; een afdeling van een politieke partij of op een school. Graag wil ik wat vertellen over ervaringen van twee van ons op het Lauwers College in Buitenpost.

Na het zien van de documentaire My Neighbourhood (Movies that Matter) leek het Jacomijn Steen een goed idee deze documentaire op een school te laten zien. Het gaat over een Palestijnse jongen die in Oost-Jeruzalem in de wijk Sheikh Jarrah woont; zijn familie moet de helft van hun huis afstaan aan Joodse kolonisten. Samen met andere bewoners begint hij een protest, waarbij ze tot hun verbazing gesteund worden door Joodse Israëliërs.

Via de directeur van het Lauwers College kwamen Jacomijn en ik in contact met de geschiedenis/godsdienst leraar. Hij vond het niet alleen een goed idee om de documentaire te laten zien, hij wilde het breder opzetten. In elke klas drie lessen, waarvan hij één introductie les zou geven met achtergrondinformatie en wij twee lessen waarvan één met verhalen over onze eigen ervaringen en dan de documentaire. In november/december 2017 hebben we dit in 8 klassen (5 havo, 5/6 vwo) gedaan.

We hadden ons voorbereid met een PowerPointpresentatie over onze eigen ervaringen in Israël en Palestina. We begonnen met de bekende vier kaartjes vanaf 1947 tot heden, waarop duidelijk te zien is dat er steeds minder Palestijns gebied is. Aan de hand van voorbeelden, met plaatjes en filmfragmenten, lieten we zien hoe deze verandering in de praktijk tot stand kwam en nog steeds doorgaat.
Natuurlijk ging het ook over Mensenrechten en over kinderen die in bezet gebied wonen, over de muur en de invloed die dit heeft op het dagelijks leven.
Als introductie op de documentaire vertelden we over Israëlische vredes en mensenrechtenorganisaties.

De eerste les was spannend. Een 5 havo klas met 31 jongens en meisjes, hoe reageren ze? Al heel snel werd duidelijk dat er volop aandacht was. Op onze vraag naar een reactie kwam niet veel meer naar voren dan: hier weten we eigenlijk niets van, daar hoor je nooit iets over. Ditzelfde beeld kregen we in elke volgende klas: veel aandacht, muisstil, weinig vragen.

Toch werd erover nagepraat, want de docent kreeg na de eerste les de vraag of wij toch terugkwamen want ze wilden nog wel eens met ons in discussie.

In de tweede les met de documentaire, die ook weer met volle aandacht werd bekeken, was er tijd over voor iets anders. We hadden olijven, turks brood, olijfolie en za’atar meegenomen en over tafeltjes verdeeld zodat er groepjes ontstonden. Toen kwamen toch de gesprekjes op gang. Hoe kan het dat we daar hier zo weinig over weten? Waarom doen de Israëliërs dit? Hoe zit het dan met de verhalen uit de Bijbel? We hebben toch het Internationaal Gerechtshof in Den Haag met de uitspraken over de illegale muur? Waarom doet onze overheid niets? Wat goed om te horen dat er ook Joden zijn die het anders willen. Ik zou daar best naar toe willen om iets te doen. Voor mij hoeft het allemaal niet, ik ben er niet in geïnteresseerd. Waarom doen jullie dit eigenlijk?

Ons antwoord op deze vraag was: Wij zijn er geweest, we hebben met de mensen gesproken en steeds weer werd er gezegd: “Vertel onze verhalen door als jullie weer thuis zijn”, daarom zijn we hier bij jullie.

Voor ons was het een bijzondere ervaring. Inmiddels hebben we contact met een andere school waarbij we uitgenodigd zijn om in het najaar een workshop te geven over deze materie.

Jacomijn Steen en Adrie Minnaard

Contact: jacomijnsteen@gmail.com