Toine van Teeffelen: Trump in Bethlehem

Trump, inmiddels de ‘meest bespotte man in de wereld’, barstte in woede uit in Bethlehem tijdens zijn gesprek met Mahmoud Abbas. Abbas moest de incitement [opruiing] tegengaan waarvan Israël en de VS het Palestijnse Gezag betichten. Trump’s Israëlische informatiebronnen hadden hem citaten aangereikt waaruit zou blijken dat de incitement niet ophield.

Een favoriet onderwerp in de incitement-discussie is het Palestijnse leerplan. Ik vraag aan zoon Tamer (15) hoe in het Palestijnse leerplan over Israël wordt gesproken. Alle leerlingen op de Westelijke Jordaanoever, of ze nu op regeringsscholen of particuliere scholen zitten, volgen hetzelfde leerplan. Het plan is gecentraliseerd en gestandaardiseerd. Er zijn soms hooguit enkele extra vakken die buiten het Palestijnse leerplan op meest particuliere scholen worden gegeven, zoals een tweede buitenlandse taal, naast het Engels. De leerboeken van Tamer zijn dus goeddeels hetzelfde als elders in de West Bank.

Tamer zegt dat Israël in de lessen regelmatig aan de orde komt en dat er zeker wel een negatief beeld ontstaat, maar niet omdat er een ‘rechtstreekse’ aantijging tegen Israël wordt gedaan. Je krijgt meer ‘indirect’ een negatief beeld van Israël, zegt hij, omdat er bijvoorbeeld in het lesboek wordt aangegeven dat Israël grond van Palestijnen wegneemt. Vanwege die daden krijg je als leerling een negatief beeld.

Trump weigerde om de Geboortekerk te bezoeken omdat hij dan langs de tent met familieleden van hongerstakende gevangenen had moeten lopen. Hij stelde zijn bezoek aan de kerk afhankelijk van het verdwijnen van die tent. De hongerstaking van zo’n 1500 Palestijnse politieke gevangenen was ten tijde van zijn bezoek dagelijks gespreksonderwerp, tot de beëindiging ervan na 40 (!) dagen leven op water en zout. Zoals altijd wanneer eisen van hongerstakende politieke gevangenen door gevangenisautoriteiten lijken te worden ingewilligd is het afwachten in hoeverre er echt een blijvende verandering van gevangenisregime komt, zoals meer bezoekmogelijkheden.

Een paar dagen geleden ging Mary op bezoek in het ziekenhuis van Beit Jala bij de zoon van Imm Hassan, een boerenvrouw uit een dorpje ten zuiden van Bethlehem. Zij brengt al sinds jaar en dag verse groenten en fruit langs bij ons vroegere en huidige familiehuis. Onlangs werd ze in dat dorpje (Ma’sara) tot raadslid gekozen. Haar zoon kwam vorige week vrij van een jarenlang verblijf in de Nakba-gevangenis (Negev-woestijn). Hij werd in het ziekenhuis behandeld nadat hij vanwege de hongerstaking 12 kilo was afgevallen.

In het vluchtelingenkamp Aida bij Bethlehem hoorde ik laatst dat het daar wel voorkomt dat op een enkel moment zo’n 200 van de 5.500 kampbewoners in de gevangenis zitten, in de meeste gevallen vanwege vermeend stenen gooien. In de meeste (uitgebreide) families zit er denk ik wel iemand in de gevangenis, en velen meer hebben ooit voor kortere of langere tijd de gevangenis van binnen gezien.

Met andere woorden: dit is geen uitzonderingservaring. Dit alles heeft natuurlijk te maken met bezetting. Morgen, maandag, organiseert het AEI een middagprogramma rond de herdenking van 50 jaar bezetting, langs de Muur in Noord-Bethlehem.

Bethlehem

Toine van Teeffelen

Bron: http://www.palestine-family.net/index.php?nav=5-15&cid=6&did=9349&pageflip=1